Blow Out (1981). Reżyseria: Brian De Palma. Występują: John Travolta, Nancy Allen, Dennis Franz, John Lithgow
Thriller Briana De Palmy, w którym obok politycznych afer pobrzmiewają echa „Powiększenia” Antonioniego i „Rozmowy” Coppoli. Głównym bohaterem filmu jest grany przez Johna Travoltę dźwiękowiec Jack. Podczas nagrywania w parku efektów synchronicznych staje się świadkiem śmiertelnego wypadku niedoszłego kandydata na prezydenta. Kiedy Jack przesłuchuje później taśmę z nagraniem, jego uwagę przyciąga strzał pistoletu oddany na chwilę przed wypadkiem. Policja ignoruje jego podejrzenia, ale filmowiec nie daje za wygraną. Przy pomocy uczestniczącej w tamtym zdarzeniu call girl uzyskuje dostęp do sensacyjnych fotografii z miejsca zdarzenia. Dzięki temu do zarejestrowanego nagrania montuje własny film, który będzie koronnym dowodem w teorii spisku.
Thriller Briana De Palmy, w którym obok politycznych afer pobrzmiewają echa „Powiększenia” Antonioniego i „Rozmowy” Coppoli. Głównym bohaterem filmu jest grany przez Johna Travoltę dźwiękowiec Jack. Podczas nagrywania w parku efektów synchronicznych staje się świadkiem śmiertelnego wypadku niedoszłego kandydata na prezydenta. Kiedy Jack przesłuchuje później taśmę z nagraniem, jego uwagę przyciąga strzał pistoletu oddany na chwilę przed wypadkiem. Policja ignoruje jego podejrzenia, ale filmowiec nie daje za wygraną. Przy pomocy uczestniczącej w tamtym zdarzeniu call girl uzyskuje dostęp do sensacyjnych fotografii z miejsca zdarzenia. Dzięki temu do zarejestrowanego nagrania montuje własny film, który będzie koronnym dowodem w teorii spisku.
Jeden z ulubionych filmów Quentina Tarantino zawiera również elementy slashera i komedii. Na samym początku mamy do czynienia z dowcipem, gdy w scenie morderstwa pod prysznicem słyszymy nie pasujący do nastroju grozy krzyk dziewczyny. Ta sama scena powtórzona w zakończeniu ma już jednak tragiczny wymiar. Odkrywanie intrygi spiskowców doprowadza bohatera jedynie do odnalezienia bardziej wiarygodnego (bo nieudawanego) krzyku do pierwszej sceny. Mimo ogromnego zaangażowania w sprawę nic więcej nie był w stanie zdziałać.
„Wybuch” to studium rzemiosła filmowego i refleksja nad sztuką imitującą życie, które imituje sztukę. Reżyser kilkakrotnie ukazuje współzależność pomiędzy obrazem a dźwiękiem oraz efekt ich łączenia w celu odkrycia prawdy. Vincent Canby pisał, że poprzez totalne skupienie uwagi na filmie jako medium samym w sobie, w tym wypadku to styl staje się treścią. Pomimo pochwał krytyków „Wybuch” z powodu gorzkiego zakończenia nie odniósł sukcesu kasowego, za to ze względu na tematykę stał się kultowym obrazem dla miłośników kina.
